Pages

9 Mart 2008 Pazar

" Hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim "



bu şarkının çok ayrı bir yeri vardır bende.. "nerelere gideyim".. össlem az önce enstrümental halini göndermiş... oradaki adı ise yalnız çiçek. bu şarkı üzerine çok şey yazardım belki daha önceden olsa, ama artık gelmiyor içimden o günlere dair birşeyler karalamak... çok da karalamıştım vaktiyle ve o hüzün silinmeyen ve silinmeyecek bir iz bıraktı bende... şerkılarda, mısralarda çok dolaşmıştık bir vakit... Ümit Yaşar Oğuzcan'ın Ayten'i, Cemal Süreya'nın "güz bitiği"ndeki "keşke yalnız bunun için sevseydim seni"leri, Atilla İlhan'ın Aysel'i...



Aysel Git Başımdan
Aysel git başımdan ben sana göre değilim
Ölümüm birden olacak seziyorum.
Hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim
Aysel git başımdan istemiyorum.

Benim yağmurumda gezinemezsin üşürsün
Dağıtır gecelerim sarışınlığını
Uykularımı uyusan nasıl korkarsın,
hiçbir dakikamı yaşayamazsın.
Aysel git başımdan ben sana göre değilim.
Benim icin kirletme aydınlığını,
hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim

Islığımı denesen hemen düşürürsün,
gözlerim hızlandırır tenhalığını
Yanlış şehirlere götürür trenlerim.
Ya ölmek ustalığını kazanırsın,
ya korku biriktirmek yetisini.
Acılarım iyice bol gelir sana,
sevincim bir türlü tutmaz sevincini.
Aysel git başımdan ben sana göre değilim.
Ümitsizliğimi olsun anlasana
hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim.

Sevindiğim anda sen üzülürsün.
Sonbahar uğultusu duymamışsın ki
içinden bir gemi kalkıp gitmemiş,
uzak yalnızlık limanlarına.
Aykırı bir yolcuyum dünya geniş,
Büyük bir kulak çınlıyor içimdeki.
Çetrefil yolculuğum kesinleşmiş.
Sakın başka bir şey getirme aklına.
Aysel git başımdan ben sana göre değilim,
ölümüm birden olacak seziyorum,
hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim.
Aysel git başımdan seni seviyorum...

ATİLLA İLHAN

-------------------------------------------------

gece bitkilerinden korkuyorum,
hayır geceleri bitkilerden!
gizlenirken vurulmuş ulaklara ağıttır
bana açtığın her telefon.

iki kalp arasındaki en kısa yol:
birbirine uzanmış ve zaman zaman
ancak parmak uçlarıyla değebilen
iki kol.

an ki fiskiyesi sonsuzluğun
keşke yalnız bunun için sevseydim seni.

Cemal Süreya