Ferhan Şensoy ard arda bıkmadan okuyabildiğim tek yazar galiba. okurken alıp götürüyor yazdıkları. hep farkındalıklara sığdırılmış, gözümüzden kaçmış ya da yalnız değilim dedirten birşeyler var yazdıklarında. şu sıralar Denememeler'ini okuyorum. Karanfil Pasajın'nda rastgele bulmuştum. dinlenmek için ideal. Kalemimin Sapını Gülle Donattım'ın yeri çok ayrı tabi ki ama, denememeler'de öykü/deneme yazarlığı ile karşılaşıyoruz daha çok Ferhan Şensoy'un...
Denememeler'de Asaf Halet Çelebi ile tanılmasını anlatıyor o, toplu taşıma araçlarındaki aksaklıklarla beraber, kendi tanışmıyor, bangır bangır tanıştırıyor ayrıca.. Ferhan Şensoy'un yazdığı kısımları yazacağım ben de.. ve aramaya koyulacağım Asaf Halet Çelebi'yi...
"adımı unuttum adı olmayan yerlerde,
ne in ne cin,
ne beni adem
zemanlar içinde kuşlar uçuyor
kervanlar göçüyor
bir iğne deliğinden
çarşılar kuruluyor
sarayları oyuncak
insanları karınca şehirler
zemanları gördün mü?
bir iğne deliğinden"
bir de sinirlenip sesli sesli okumaya başladığı şiir var:
"bir adım attığım yerde
ne vardı ki
gitmemle kayboldu
her adımımda
sonsuz benler koyuyorum boşluğa
ve yine ben dolmuyorum
geçip gittiğim yerlerden
iç içe
öne ve arkaya bakan
bir sürü benler koymuşumdur
eskileri çocuk
şimdikiler ihtiyar..."
**bütün şiirleri ve bütün yazıları sipariş edildi bile :)
2 yorum:
bu kitabı sabahı final sınavı olan bir gece, bir gecede okumuştum. nooldu sonunda peki. mezun olalı çok zaman oluyor. :)
:) merhaba,
en iyisini yapmışsınız :)
Yorum Gönder