biraz Özdemir Asaf...

Şu anda İstanbulda olmak isterdim.
Mihrabat Korusunun dar yollarında seninle
Yan yana,yana yana yürümek...
Birde martıların kanatlarından seyretmek İstanbulu.

Birde sen olacaktın yanımda adamım.
Bakarken Çamlıca'dan mehtaba,
Dinleyecektik en güzel aşk şarkılarını.
Ve ben senin gözlerinde kaybolurken,

Seni Seviyorum diye haykıracaktım Marmara'ya

Şimdi yanımdasın belki ama,
Ne Mihrabat Korusunun dar yollarında,
Seninle yan yana,yana yana
Yürüyebildik...

Ne de bakabildik Çamlıcadan mehtaba
Ne de Dinleyebildik en güzel aşk şarkılarını
Sadece kaybolabildim gözlerinde ama
Seni seviyorum diye haykıramadım Marmaraya...

Birisi biri için, 

Bilerek,bilmeyerek, 

Her biçimden bir anlam, 

Her anlamdan bir biçim 

Beklemiştir giderek, 

Bekledi,bekleyecek, 

Birisi biri için. 

O belki de gelecek, 

Belki de gelmeyecek. 

Birisi biri için 

Gelecek,gelmeyecek, 

Sürecek için-için, 

Ama hiç gitmeyecek. 

Hep başlayıp yeniden 

Ve de hiç bitmeyecek.

siyah beyaz tuşlarında piyanomun 

seni çalıyorum şimdi 

çaldıkça çoğalıyorsun odada 

sen arttıkça ben kayboluyorum 

seni doğuruyorum geceye 

adını koyuyorum aya bakarak 

her şey sen oluyor her yer sen 

ben ölüyorum 

sesini duyuyorum rüyalarımda 

gözlerimi kamaştırıyor ışığın 

rüzgar sen gibi dokunuyor bana 

ben doğuyorum 

duymak istediklerimi söylemiyorsun hiç 

dokunmuyorsun bana 

sen gibi bir şimşek çakıyor 

tam kalbime düşüyor yıldırımı 

ben gidiyorum