"sokağa çıkmayı geçiriyorum bir an aklımdan, amaçsız dolaşmayı... küçük insanlara yapışa yapışa dolaşmak.. ben yapışmasam da onlar yapışkan. çıkmamalıyım. şu koltukta pek iyi tanımadığım kendi kendimle oturmalıyım. bu da özgürlük işte, ben bunu çok yeni keşfettim. uyumak, öldürmek işte bu özgürlüğü, uyumamalıyım. uyumanın uyumsuzluğunu kendi kendime anlatabilmiş olmaktan sevinç gibi bir şeyler duydum.(...)atıp kendimi sokağa, düşüncelerimi, herşeyimi yıkamak istiyorum yağmurla. sigaramdan dimdik yükselen duman, kalk gidelim diyebiliyor içime, ben içimdekiyle böylesine yakından konuşamıyorum. bir şeyin eksikliği var biliyorum, bir tahta eksikliği belki. duygusallığımı yitirdim, suçluları aramıyorum. herhangi bir şarkı bir yerlere götürebilir bizi gökyüzüne bakarken, ama her şerkıyla bir yerlere gitmeye uğraşırken yozuz işte hepimiz. zaman her gün biraz daha kemiriyor bizi eksik yanımızdan. kendimize az geliyoruz. duyuyorum bunu, çok uzakta top atışları gibi."
Ferhan Şensoy-Düşbükü'nden
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder