yerleşik yabancı

Kiminin dikenleri vardır

Katlanamaz üstüne.

Hep dikine durur

Delmemek için gövdesini.

Kiminin yoktur bir tek kemiği,

Doğrulamaz ayaklarının üstünde.

Ona göre varsa yoksa kendisi,

Dürülüdür ütülü bir mendil gibi

Ben eğilmem gündüz ama

Geceleri kanatırım kendimi

Ben bir söz söylediğim zaman,

Kendine küçük bir pıtrak edinir.

Çok sürmez anlar başına geleceği,

Çarşılarda pazarlarda ondan selam kesilir.

Ben birini sevdiğim zaman

Göğünü durmadan genişletir.

Ama herkes rahattır kozasının içinde,

O sevgi artık kimsesizdir.

Ölsem ayıptır, sussam tehlikeli

Çok sevmeli öyleyse, çok söylemeli.

METİN ALTIOK