bandırma'da olmak... hasta olmama rağmen huzurlu, dingin olmak...
deniz kokusu mu?
annemin gülüşü mü?
çocukların elleri mi?
artık tamir etme imkanı olmadığına inanmaya başladığım için veri kabul etmeye başladığım o ile de aramızda bir sıcaklık doğmaya başlıyor... sanki...
huzurluyum.... galiba.. uzun zamandır beklediğim huzur....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder