I
Damlara bakan penceresinden
Liman görünürdü
Ve kilise çanları
Durmadan çalardı, bütün gün.
Tren sesi duyulurdu, yatağından
Arada bir
Ve geceleri.
Bir de kız sevmeye başlamıştı
Karşı apartmanda.
Böyle olduğu halde
Bu şehri bırakıp
Başka şehre gitti.
II
Şimdi kavak ağaçları görünüyor,
Penceresinden,
Kanal boyunca.
Gündüzleri yağmur yağıyor;
Ay doğuyor geceleri
Ve pazar kuruluyor, karşı meydanda.
Onunsa daima;
Yol mu, para mı, mektup mu;
Bir düşündüğü var.
6 yorum:
bir tek düşüncelerden göç edemiyor insan oysa ki.. bir tek onlardan kaçamıyor. büyük bir şehrin apartman dairesinde ya da küçük bir şehrin pazar meydanında onlar hep aklında.. sen nerede onlar orada..
çok sevdim ben bu şiiri:)
kaç şehir bıraksak bırakalım geliyor illa ki....
bu şiiri ilk okuduğum zamanlarda evimizin penceresi damlara bakıyordu ve ezan sesleri geliyodu bütün gün, çünkü hemen yanımızda bir camii vardı:-) çok sevdiğim dizeler.sevgilerimle...
@neslihan,
çok uyuyormuş hakikkaten :) sevilmez mi orhan veli'nin dizeleri :)
ne severdim bu şiiri.. ilk tanıştığım yazarlandandır ilk ezberlediğim hatta nazımdan sonra..
çocukluk
gençlik...
şimdiye kalan gitmek ve sevda sözleri
@morkedi,
orhan veli bir çıktı mı karşımıza bir daha yola devam onun kelimeleriyle :)
Yorum Gönder