Pages

7 Temmuz 2009 Salı

Hicret...


I

Damlara bakan penceresinden

Liman görünürdü

Ve kilise çanları

Durmadan çalardı, bütün gün.

Tren sesi duyulurdu, yatağından

Arada bir

Ve geceleri.

Bir de kız sevmeye başlamıştı

Karşı apartmanda.

Böyle olduğu halde

Bu şehri bırakıp

Başka şehre gitti.

II

Şimdi kavak ağaçları görünüyor,

Penceresinden,

Kanal boyunca.

Gündüzleri yağmur yağıyor;

Ay doğuyor geceleri

Ve pazar kuruluyor, karşı meydanda.

Onunsa daima;

Yol mu, para mı, mektup mu;

Bir düşündüğü var.

6 yorum:

Seyyah dedi ki...

bir tek düşüncelerden göç edemiyor insan oysa ki.. bir tek onlardan kaçamıyor. büyük bir şehrin apartman dairesinde ya da küçük bir şehrin pazar meydanında onlar hep aklında.. sen nerede onlar orada..

çok sevdim ben bu şiiri:)

coffeé dedi ki...

kaç şehir bıraksak bırakalım geliyor illa ki....

neslihan erzincan özgür dedi ki...

bu şiiri ilk okuduğum zamanlarda evimizin penceresi damlara bakıyordu ve ezan sesleri geliyodu bütün gün, çünkü hemen yanımızda bir camii vardı:-) çok sevdiğim dizeler.sevgilerimle...

coffeé dedi ki...

@neslihan,

çok uyuyormuş hakikkaten :) sevilmez mi orhan veli'nin dizeleri :)

mor kedi dedi ki...

ne severdim bu şiiri.. ilk tanıştığım yazarlandandır ilk ezberlediğim hatta nazımdan sonra..

çocukluk
gençlik...

şimdiye kalan gitmek ve sevda sözleri

coffeé dedi ki...

@morkedi,

orhan veli bir çıktı mı karşımıza bir daha yola devam onun kelimeleriyle :)