bilmem hangi alemden bu toprağa düşeli;
yataklara serildim, cam kırığı döşeli...
kaam bir cenk meydanı, kokusu kan ve barut;
elindeyse düşünme, gücün yeterse unut!
takılıyor yerdeki gölgelere ayağım;
sanki arz delinecek ve ben yutulacağım.
bana yanmak düşüyor, yangın görsem resimde;
yaşıyorum zamanın koptuğu bir kesimde.
alırken dilenciyim, verirken de borçluyum;
kalmadı eşya ile aramda hiç bir uyum.
taş taş üstüne koysam, bozuk diyorlar, devir!
bir ok çeksem, diyorlar; peşinden koş ve çevir!
nefes alırken bile inkisar ve pişmanlık;
kimse edemez bana benim kadar düşmanlık
Necip Fazıl Kısakürek
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder