bir yürek, bir kapı, iki bahçe

bir yüreğin ortasında, bir kapıyla ayrılmış iki bahçe varmış. bahçelerde yaşayan da iki kişi. bu iki kişi sık sık o kapıdan geçip, konuk olurlarmış birbirlerinin bahçelerine. zaman geçmiş birinin bahçesine otlar bürümüş, zamanı olmamış ayıklamaya bu yüzden öbürü kapıyı açıp da geçememiş bahçeye. bahçesini ot bürüyen de bekliyormuş yandan kapının açılmasını, kapının ardındakini gelmesini fakat akıl erdiremiyormuş bir türlü otların bahçeyi bürüyüp kapının ardını engellediğini. bakıyormuş o kapıyı kullanmadan uğrayanlar, bahçesinde oturanlar, otları temizle diye uyaranlar, yardım edenler kimi zaman da daha fazla bahçeyi saran otların tohumlarını ekiyorlarmış, o farketmeden.

kapının öbür tarafında duransa kapının açılmayışına, komşusunun hiçbir şey yapmamasına, o aşıp kendi bahçesine gelmemesine darılıp bahçesine biraz kırgınlıklar ekip beklemeye koyulmuş; denemeden artık hiç kapının ardını.

zaman geçmiş, geçmiş.

bir akşam kapının önündeki otların iyice büyüdüğünü farketmiş ve kapının ardında bir komşusunun olduğunu ki aynı yüreğin bahçelerine sahip olduğunu anımsamış birden. eline almış yüreğinden bir orak kendinden kapıya doğru ilerleyerek savurmuş yollarını tıkayan otları, ulaşmış kapıya, çalmış kapıyı, kapnın ardından şaşkın bir "gel" sesi konmuş kulaklarına, açmış kapıyı, girmiş yüreğin öbür tarafına.

ikisi de birbirini özlemişler çok, gözleri ilk bunu söylemiş kulaklarına. bakmış aynı yerindeymiş yüreğin öbür bahçesinin sahibi. oturmuş sessizce yanına. sessizlikle demlemişler özlemlerini bir kaç dakika, ikisi de birbirlerinin ağırlamalarını özlemiş yürekte. daldıkları şeyleri düşünüp, aynı kapıyla ayrılan bir yüreğin iki bahçesinde. gözlerine düşmüş özlemleri, kırgınlıkları ama daha çok özlemleri. ağır ağır inmişler yaşanmış zamanlara yüreklerinin merdiveninden elele, kimseye çaktırmadan.

ikisinin de bahçesi çiçeklik, kapının ardı papatya.



fotoğraf:http://hagamon.deviantart.com/art/The-Door-22955027