aynalar yine kırılınca....

camdan duvarlar...
çemberin dışındayız diye bağırıp; kendi çemberlerimizi oluşturur olmuşuz... şimdi çember kapanmış kendimize,
geçilemiyor bir öteye....
kendi içinde neyin eksik olduğunu bilip, söylemekten yorulmak sıkıcı, o eksiği görmezlikten gelmek ise daha da bir zor....
büyümek değil de başka bir şey bu.
ya da benim anlamını bilmediğim büyümelerden.
o kadar yoruldum ki bu şiirin bu mısralarını yazmaktan sürekli.
ama böyle durumlarda hep o cümleler anlatıyor sanki ne bileyim.
parçalı bulutlu ankara'da üşüten temizlemeyen yağmurlu günler...